Dwie wyspy Morza Śródziemnego, włoska Sardynia i francuska Korsyka, spotykają się nad cieśniną Bonifacio. To jedno z najbardziej atrakcyjnych miejsc do żeglowania w Europie.

Piękne krajobrazy parku narodowego La Maddalena, skaliste korsykańskie klify, a także atmosfera włoskich i francuskich miasteczek tworzą wyjątkowo atrakcyjną mieszankę, która sprzyja niespiesznemu żeglowaniu, w wyjątkowych okolicznościach przyrody.

W niniejszym artykule przyjrzymy się bliżej, co jest tak atrakcyjnego w tym żeglarskim akwenie. Skupimy się także na kilku praktycznych aspektach żeglowania w tamtych stronach.

Niektóre przedstawione w artykule treści skierowane są przede wszystkim do osób, które chcą wyczarterować jacht na Sardynii. Oferta czarterów jest tam największa i zwykle tam rozpoczynają się rejsy. Nie znaczy to, że na Korsyce nie ma firm czarterowych. Te istnieją, choć oferta dostępnych jednostek nie jest tak bogata, jak na sąsiedniej, włoskiej wyspie.

La Maddalena i...

Park Narodowy La Maddalena to miejsce wyjątkowe i bez wątpienia powinno znaleźć się na żeglarskiej liście „must see”. Nie bez powodu niektórzy nazywają ten archipelag europejskimi Karaibami. Nawet jeśli jest w tym odrobina przesady, malowniczość i dzikość tego rejonu i tak wprawiają w zachwyt.

La Maddalena, położona na północnym krańcu Sardynii, składa się z siedmiu większych oraz ponad sześćdziesięciu mniejszych wysp i wysepek. Linia brzegowa archipelagu jest mocno urozmaicona i sprzyja żeglarskiemu cruisingowi.

Wiele jest tam miejsc do rzucenia kotwicy – na krótszy lub dłuższy postój. To większe i mniejsze zatoki i zatoczki, zwykle płytkie, o niezwykłym kolorze wody i często piaszczystych plażach, które dopełniają charakterystyczne dla tego rejonu, ukształtowane przez wiatr i fale, granitowe formacje skalne. Całość tworzy wyjątkowo malowniczą mieszankę. To idealne miejsca na kąpiel oraz spędzenie niezapomnianego wieczoru i nocy.

W omawianym rejonie, poza La Maddaleną, znajdują się także inne, równie zachwycające miejsca. Warto wspomnieć choćby o położonym przy południowym krańcu Korsyki archipelagu Lavezzi, który składa się głównie z dwóch wysp – południowej Lavezzu i północnej Cavallo. Pierwsza z nich jest niezamieszkała, i podobnie jak park La Maddalena, objęta ochroną jako rezerwat przyrody.

Także wybrzeże dużych wysp, Sardynii i Korsyki, obfituje w liczne dzikie i malownicze zatoki, zatoczki i kotwicowiska. Wśród żeglarzy popularnością cieszy się choćby, mająca kształt muszli, korsykańska zatoka Rondinara czy też, położona nieco na południe od Olbii, wyspa Tavolara. To wąska i wysoka skała, która majestatycznie wyrasta z morza i kusi długą, piaszczystą plażą na swoim południowym krańcu.

Takich dzikich i malowniczych miejsc jest znacznie więcej. To możliwość obcowania z przyrodą, wśród spektakularnych krajobrazów i z dala od cywilizacji, jest naszym zdaniem największym atutem żeglowania w tym rejonie. I to właśnie pod tym kątem warto planować rejsy na tych wodach.

Bonifacio i...

Żeglując po wybrzeżu Sardynii i Korsyki, warto na trochę opuścić rejon parku La Maddalena i innych dzikich miejsc, aby skierować się do Bonifacio – wyjątkowego portu i miasta na południowym krańcu Korsyki.

Niemal każdy, kto odwiedza Bonifacio po raz pierwszy, jest nim oczarowany. Miasto położone jest na wysokim, skalistym klifie, na którego szczycie budowniczowie z przeszłości ulokowali zabudowania i masywne fortyfikacje, które niejako zawieszone są nad morską tonią.

W dole, w wąskim „fiordzie” znajduje się port, do którego prowadzi wąskie, otoczone pionowymi skałami wejście, które z perspektywy morza jest często trudno dostrzegalne. Wpływanie jachtem do Bonifacio jest wyjątkowym żeglarskim przeżyciem i na długo zostaje w pamięci.

Bonifacio urzeka historycznym klimatem, a jego brukowane, wąskie uliczki, wspomniane majestatyczne fortyfikacje, miejskie place, kawiarnie i knajpki tworzą autentyczną, korsykańską atmosferę, która zachęca do krótkiej chwili miejskiego chilloutu.

No dobrze, ale… skoro Bonifacio jest tak wyjątkowe, to czy inne miasta i miasteczka z pogranicza Sardynii i Korsyki są warte odwiedzenia?

Tak.

Mimo że nie są one aż tak spektakularne jak Bonifacio, to wciąż są to miejsca, w których odnaleźć można śródziemnomorski klimat i miło spędzić czas.

Na Korsyce warto wspomnieć choćby o Porto-Vecchio – z górującą nad miastem cytadelą i o nieco bardziej spokojnym, kameralnym Propriano. Na Sardynii są to na przykład Santa Teresa Gallura – najbardziej na północ wysunięte miasto wyspy, La Maddalena – stolica archipelagu, Palau – z którego roztacza się widok na park narodowy, czy Porto Cervo – luksusowy kurort, w którym cumują największe i najdroższe jachty. Bardziej dociekliwi znajdą też trochę mniejszych portów i marin, które także dostępne są dla żeglarzy.

Oczywiście nie da się zobaczyć wszystkich tych miejsc w czasie tygodniowego rejsu, zwłaszcza jeśli chce się spędzić trochę czasu w otoczeniu natury, cumując w zatoczkach i na kotwicowiskach. Kiedy nasi klienci pytają, jaka trasa będzie najlepsza, często odpowiadamy, że dobrym pomysłem jest takie jej zaplanowanie, aby nacisk położyć na postoje „na dziko”, za cel obrać sobie dłuższy postój w Bonifacio, a pozostałe miejsca traktować jako przystanki „po drodze” – na spacer i lody. Jest to oczywiście tylko jedna z możliwości, która rzecz jasna zależy od osobistych upodobań, prognozy pogody i jeszcze kilku innych czynników.

Kiedy wybrać się na rejs po Sardynii i Korsyce?

Sezon żeglarski w tej części Morza Śródziemnego trwa od kwietnia do października, a jego szczyt przypada na koniec czerwca, lipiec i sierpień. Najbardziej popularny jest drugi z wakacyjnych miesięcy, czyli okres, kiedy Włosi planują swoje urlopy. Obłożenie jachtów, ceny czarterów i portów są wtedy największe.

Jeżeli letni termin, na przykład z uwagi na wakacje dzieci, nie jest dla Ciebie priorytetem, możesz rozważyć wynajęcie jachtu we wrześniu i na początku października. Wciąż jest ciepło (już nie tak upalnie) i przyjemnie, warunki do żeglowania sprzyjające, woda po sezonie wciąż nagrzania, a i „tłumy” nieco mniejsze.

Rozważyć możesz także czarter wiosenny. Druga połowa maja oraz początek czerwca są także bardzo atrakcyjne. Co prawda możesz spodziewać się nieco gorszej pogody, woda nie jest jeszcze aż tak ciepła, jak w kolejnych miesiącach, ale nie powinno być to problemem, zwłaszcza jeżeli morskie kąpiele nie są dla Ciebie priorytetem.

Kwiecień i początek maja (a czasem nawet listopad), to żeglowanie na krańcach sezonu (a nawet poza nim). Podobnie jak w innych rejonach, ma to swoje plusy. Są to wyraźnie niższa cena czarteru, która im dalej od szczytu sezonu, sukcesywnie spada, niższe ceny portów, mniejsze ich obłożenie, a także brak „tłoku” w zatokach i na kotwicowiskach.

Poza powyższym, planując rejs na Sardynii i Korsyce, należy uwzględnić także panujące w tym rejonie, w takim, a takim okresie warunki wiatrowe. Przeczytasz o tym w dalszej części tego artykułu.

Według serwisu Meteoblue, dane pogodowe przestawiają się następująco dla przykładowych greckich miejscowości: Olbia, La Maddalena, Bonifacio, Porto-Vecchio. Nawet pobieżna analiza prezentowanych w Meteoblue wartości, powinna dać Ci obraz warunków pogodowych, jakie możesz spotkać. Możesz również spojrzeć na poniższy diagram. On także powinien dać Ci pewne wyobrażenie.

Mistral i spółka

Warunki wiatrowe w rejonie Sardynii i Korsyki zależne są od pory roku. Najbardziej stabilna pogoda i najsłabsze wiatry występują w miesiącach letnich. Dominują wtedy słabe i umiarkowane wiatry, a także bryzy, które są w tym okresie szczególnie zauważalne ze względu na dużą różnicę temperatur lądu i morza.

Nieco silniejszych wiatrów można spodziewać się późną wiosną i wczesną jesienią. Można spodziewać się w tym okresie także większego zachmurzenia i pojawiających się burz.

W pozostałych miesiącach roku wiatry są zauważalnie jeszcze mocniejsze, a pogoda mniej stabilna i przewidywalna. Okres ten może stanowić wyzwanie dla żeglarzy.

Najbardziej charakterystycznym wiatrem dla rejonu Korsyki i Sardynii jest Mistral. Mistral jest północno-zachodnim, zimnym i suchym wiatrem, który powstaje nad kontynentalną Europą, w dolinie rzeki Rodan i wieje wzdłuż zachodnich brzegów Korsyki, Sardynii, następnie skręca i wieje na południe od Sycylii, a czasem dociera nawet do wybrzeża Grecji! Jego intensywność i częstotliwość występowania pokrywa się z opisanymi wyżej okresami roku.

Wiatr ten istotnie wpływa na pogodę w samej cieśninie Bonifacio, która z uwagi na charakterystyczne ukształtowanie terenu, jest naturalną dyszą. Mistral w tę dyszę niejako„wpada”, staje się wiatrem zachodnim, a jego siła rośnie. O ile słaby Mistral na pełnym morzu sprawia, że warunki w ciśnienie sprzyjają emocjonującej żegludze, o tyle większa jego siła może sprawić, że warunki te będą wręcz sztormowe – z porywistym wiatrem i dużą falą.

Zwykle jest tak, że po wschodniej stronie wysp, siła wiatru słabnie im dalej na północ lub południe od cieśniny Bonifacio. Czasem Mistral „sięga” nieco dalej, czasem nieco bliżej. Z całą pewnością jest to jeden z tych wiatrów, którego wystąpienie istotnie wpływa na przebieg rejsu. Kiedy wieje silny Mistral, należy położyć szczególny nacisk na mądre planowanie trasy, poszukanie mniej wietrznych obszarów i bezpiecznych miejsc postojów.

Zapraszamy do przeczytania artykułu Żeglujemy. O czym należy pamiętać w trakcie rejsu?, gdzie nieco więcej uwagi poświęcamy zagadnieniu wyboru odpowiedniego miejsca postoju, ale też samego kotwiczenia.

Innymi charakterystycznymi wiatrami dla pogranicza Sardynii i Korsyki są Scirrocco – ciepły i wilgotny, południowy wiatr znad Afryki, Tramontana – chłody wiatr z północy, Libeccio – silny, południowo-zachodni wiatr, który często przynosi też burze, Grecale – umiarkowany, sprzyjający żegludze wiatr z północnego-wschodu, Leavante – wiatr ze wschodu i Ponente – wiatr z zachodu, czy też Maestrale, który podobny jest do Mistrala, ale występuje bardziej lokalnie.

Z całą pewnością można użyć stwierdzenia, że omawiany rejon jest rejonem statystycznie bardziej wietrznym, niż wiele miejsc w basenie Morza Śródziemnego – zwłaszcza w określonych okresach roku.

Jak wygląda i dla kogo jest żeglowanie po Sardynii i Korsyce?

Żeglowanie na pograniczu Sardynii i Korsyki to zdecydowanie cruising. Nawet pobieżny rzut oka na mapę, pozwala zauważyć, że odległości są niewielkie, a wszystkie najbardziej atrakcyjne miejsca znajdują się „w zasięgu ręki”.

Żegluje się w dzień, a wieczory noce spędza się w portach lub na kotwicowiskach. Wspomniana bliskość miejsc postojów oraz specyfika akwenu, przy sprzyjających prognozach, pozwalają planować trasę na bieżąco, nigdzie się nie spieszyć i w pełni oddać się urlopowemu klimatowi.

Akwen ten nadaje się idealnie na spokojne rejsy rodzinne i rejsy z dziećmi – szczególnie w okresie, kiedy warunki są najbardziej sprzyjające. Urozmaicona linia brzegową, mnogość miejsc do krótszych i dłuższych postojów „na dziko”, malownicze plaże i rozwinięta infrastruktura żeglarska pozwalają zaplanować rejs w sposób bezpieczny i ciekawy.

Jaki jacht wybrać?

Na rejs po Sardynii i Korsyce możesz wybrać zarówno jacht jednokadłubowy, jak i katamaran. Jedne i drugie sprawdzą się doskonale na omawianym akwenie.

Katamaran będzie szczególnie dobrym wyborem, jeśli dużą część postojów planujesz w zatokach i na kotwicowiskach. Przestronność tego typu jednostek i wynikająca z tej przestronności wygoda „życia”, będą niewątpliwymi atutami.

Jeżeli planujesz częściej przebywać w portach i marinach, warto przeanalizować koszty, jakie przyjdzie Ci ponieść opłacając postój za jacht jednokadłubowy i za katamaran. Rejon ten nie należy do najtańszych, zwłaszcza w wysokim sezonie.

Jeżeli chcesz wiedzieć więcej na temat różnych jednostek, zachęcamy do przeczytania innych artykułów na naszym blogu: Jaki jacht czarterowy wybrać? Monohull, katamaran czy...? oraz Żeglowanie na katamaranie. Wygodnie i komfortowo!

Należy jeszcze dodać, że we włoskich firmach czarterowych, w przeciwieństwie do firm operujących w innych krajach, spotkać można jednostki, które zarejestrowane są więcej niż 12 osób. Stosunkowo często jest to 13 osób. Nam zdarzyło się widzieć większe jachty czarterowe, którymi podróżować może nawet 15 żeglarzy! Warto mieć tę wiedzę, kiedy planuje się rejs większą grupą i chce się żeglować wspólnie, na jednej jednostce.

Jakie uprawnienia muszę posiadać?

Aby wynająć jacht we Włoszech, wystarczający jest patent minimum Jachtowego Sternika Morskiego. Mogą to być również inne uprawnienia, które pozwalają prowadzić jachty o takiej i takiej długości lub masie, na takich i takich wodach.

To, co jest w tym przypadku istotne, uprawnienia muszą być wydane w państwie którego jesteś obywatelem. Dla przykładu, jeżeli masz wyłącznie polskie obywatelstwo, a będziesz chciał posługiwać się brytyjskim patentem RYA, wyczarterowanie jachtu może nie być możliwe.

Jeżeli masz wątpliwości, czy patent, jaki posiadasz, będzie wystarczający, skontaktuj się z nami. Sprawdzimy to bezpośrednio w firmie czarterowej.

Wymagane jest także świadectwo SRC (Short Range Certificate), które uprawnia do korzystania z radia UKF. Musi posiadać je skipper lub inna osoba, które bierze udział w rejsie.

Jeżeli chcesz żeglować na styku Sardynii i Korsyki, aby wyczarterować jacht, nie musisz posiadać ani umiejętności, ani uprawnień. Kompleksowo zorganizujemy Twój czarter i skontaktujemy Cię z kompetentnym skipperem, który zajmie się wszystkim.

Infrastruktura żeglarska

Infrastruktura żeglarska, zarówno na Sardynii i Korsyce, jest dobrze rozwinięta. Porty i mariny są dobrze wyposażone i gotowe na przyjęcie żeglarzy. Najczęściej cumuje się rufą do nabrzeża, korzystając z muringów lub boi cumowniczych. W wielu portach, w czasie cumowania, można liczyć na asystę pracowników mariny, którzy pomagają nie tylko z brzegu, ale często także z pontonu.

Szczególnie w najbardziej popularnych, żeglarskich okresach, aby mieć gwarancję miejsca w porcie, warto je wcześniej zarezerwować. W Bonifacio, które jest jednym z najbardziej popularnych miejsc w tej części Morza Śródziemnego, warto zrobić to nawet z kilkudniowym (a czasem nawet większym!) wyprzedzeniem.

Ceny postojów nie należą do niskich, zwłaszcza w szczycie sezonu i miejscach, które uchodzą za najbardziej ekskluzywne. Sposobem na ominięcie opłat jest takie zaplanowanie rejsu, aby część postojów była postojami na kotwicy. Poza oszczędnościami, jest to najbardziej atrakcyjna forma żeglowania po Sardynii i Korsyce, o czym pisaliśmy już nieco wcześniej.

W części zatok ustawione są płatne boje cumownicze, których rezerwacja także jest zwykle możliwa. Postój na boi jest często bezpieczną alternatywą, zwłaszcza wtedy, kiedy wiatr jest silniejszy lub rodzaj dna nie pomaga kotwicy w pewnym „trzymaniu”.

W obszarze Parku Narodowego La Maddalena obowiązują specjalne zasady żeglugi i postojów. W wielu miejscach wprowadzony został zakaz kotwiczenia. Informację o wspomnianym zakazie można znaleźć na mapach i w przewodnikach. Należy także pamiętać, że wstęp na teren parku jest płatny. Część armatorów pobiera tę opłatę w czasie przejęcia jachtu. W innym wypadku, bilet należy wykupić samodzielnie. Opłata nie jest wysoka i można to zrobić online, poprzez stronę internetową parku.

Z zasadami dotyczącymi żeglowania i cumowania należy zapoznać się także przed odwiedzeniem wysp archipelagu Lavezzi, który jest rezerwatem przyrody.

Na Sardynii, większość baz czarterowych znajduje się w Olbii i kilku położonych nieopodal portach i marinach. Najbardziej popularne to Portisco, Marina Cala dei Sardi, Cannigione.

Kuchnia Sardynii i Korsyki

Kuchnia Sardynii i Korsyki, choć mają wspólne elementy, różnią się tak, jak same wyspy. Łączy je odseparowanie od stałego lądu, co wpłynęło na lokalne tradycje kulinarne.

Sardyńska kuchnia to proste, ale wyraziste smaki, odzwierciedlające pasterskie tradycje wyspy oraz wpływy hiszpańskie, katalońskie i arabskie. Choć w turystycznych miejscach częściej spotkasz typowe włoskie dania, warto poszukać miejsc, gdzie można spróbować prawdziwych regionalnych specjałów.

Mięso odgrywa na Sardynii kluczową rolę – popularne są cielęcina, jagnięcina, baranina, wieprzowina i koźlina. Wśród tradycyjnych dań wyróżniają się Porceddu – młode prosię pieczone nad ogniem, Agnello Arrosto – jagnięcinę z rozmarynem i mirtą oraz Capra in Umido – duszoną koźlinę z winem i ziołami.

Charakterystyczne są także wędliny, między innymi Salsiccia Sarda – dojrzewająca kiełbasa z koprem włoskim, Mustela – solona i suszona polędwica wieprzowa oraz Prosciutto di Pecora – owcza szynka o intensywnym smaku.

Doskonale komponują się z Pane Carasau – cienkim, chrupiącym chlebem, podawanym również w daniach takich jak Pane Frattau czy Zuppe Gallurese.

Sardynia słynie z wyjątkowych serów, głównie owczych, takich jak Pecorino Sardo, Fiore Sardo czy wędzona Ricotta Mustia.

Mimo, że makarony nie są podstawą sardyńskiej diety, to charakterystyczne dla tego rejonu są Malloreddus – kluski semolinowe przypominające gnocchi, Fregula – pieczone kulki makaronowe podobne do kuskusu oraz ręcznie wyrabiane pierścienie Lorighittas.

Wśród pierożków wyróżniają się Culurgiones, Su Fregu i Seadas – smażone ciastka nadziewane serem pecorino i podawane z miodem.

W nadmorskich miejscowościach w menu znaleźć można oczywiście owoce morza - jak mule, małże, langusty i ośmiornice, ale też wyśmienicie przyrządzone ryby, jak dorada, tuńczyk, miecznik...

Miłośnicy trunków powinni spróbować lokalnych win, zarówno tych białych, jak i czerwonych, słodkich i wytrawnych. Popularne są także mocniejsze alkohole, jak Mirto – likier z jagód mirty, Filue Ferru – anyżowy destylat czy cytrynowe Limoncello Sardo. Sardynia ma również własne piwo – Ichnusa, warzone na wyspie od 1912 roku.

Nie brakuje tu także słodkości – Seadas, Papassini – kruchych ciastkek z bakaliami, Amaretti Sardi – aromatycznych migdałowych ciasteczkek i Torrone Sardo – nugatu na bazie miodu i orzechów.

Sardynia to także bogactwo warzyw i owoców dojrzewających w śródziemnomorskim słońcu. W lokalnej kuchni często wykorzystuje się karczochy, cukinię, bakłażany, szparagi, pomidory… Owoce to choćby figi, granaty, cytrusy, winogrona...

Na Korsyce, podobnie jak na Sardynii, mięso odgrywa dużą rolę. Tradycyjne dania to Civet de Sanglier – gulasz z dzika duszony w czerwonym winie, z ziołami i jałowcem, Veau aux Olives – cielęcina duszona z oliwkami, Figatellu – wieprzowa kiełbasa z podrobami, często grillowana lub dodawana do dań z soczewicy.

Wędliny korsykańskie wyróżniają się intensywnym smakiem i długim procesem dojrzewania. Najbardziej znane to Lonzu – polędwica wieprzowa peklowana i suszona na powietrzu, Coppa de Corse – dojrzewająca karkówka, Prisuttu – korsykańska szynka o głębokim smaku, Saucisson d’âne – unikalna kiełbasa z dodatkiem mięsa osła.

Ser to duma Korsyki. Najbardziej znanym jest Brocciu – świeży ser z owczego lub koziego mleka, wykorzystywany zarówno w daniach wytrawnych, jak i słodkich.

Podstawą korsykańskiej diety są także kasztany, które przez wieki zastępowały zboża. Z kasztanowej mąki wypieka się Pain de Châtaigne – chleb kasztanowy, a także Pulenda – gęstą kasztanową polentę, często podawaną z wędlinami i serami.

Podobnie jak na Sardynii, warzywa i owoce dojrzewające w śródziemnomorskim słońcu wzbogacają lokalną kuchnię. Korsykanie chętnie sięgają po bakłażany, cukinię, karczochy i oliwki, a także po cytrusy, figi i orzechy.

Warto spróbować korsykańskich miodów, które odzwierciedlają aromaty dzikiej makii, czyli lokalnego gęstego i krzewiastego lasu, w którym dominują jałowiec, mirt, lawenda, tymianek, rozmaryn, dąb korkowy.

Korsykańskie wina są mniej znane niż sardyńskie, ale równie interesujące. Popularnym alkoholem jest Cap Corse – likier na bazie chininy oraz Eau de Vie de Myrte – mocna wódka z jagód mirty.

Na deser warto sięgnąć po Fiadone – sernik z Brocciu o delikatnym cytrusowym aromacie, Canistrelli – kruche ciasteczka z anyżem i migdałami oraz Beignets de Brocciu – smażone pączki nadziewane świeżym serem.

Jak widać, zarówno Sardynia, jak i Korsyka, to raj nie tylko dla żeglarzy, ale i dla smakoszy. Każdy posiłek to tu kulinarna podróż pełna autentycznych, intensywnych smaków.

Jak dojechać?

Najlepszym sposobem dotarcia do jednej z baz czarterowych na Sardynii, jest bezpośredni lot do Olbii, stolicy wyspy. Na jacht dostać można się na kilka sposobów – komunikacją miejską, busem lub taksówką. Większość firm czarterowych oferuje pomoc w zorganizowaniu transferu do mariny / na lotnisko.

Innym, rzadziej praktykowanym i wymagającym nieco więcej planowania, sposobem dotarcia na Sardynię jest podróż promem do Olbii z włoskiego Civitavecchia, do którego stosunkowo łatwo można dostać się z rzymskiego lotniska.

Na Korsykę dolecieć można na przykład do Propiano, Ajjacio, Figari lub dopłynąć promem z kontynentu lub sąsiedniej Sardynii. Rozwiązanie to nie jest jednak często praktykowane, gdyż większość wybiera czarter rozpoczynający i kończący się na południowej, włoskiej wyspie.

Podsumowanie

1. Akwen, gdzie spotyka się Sardynia i Korsyka jest jednym z najbardziej żeglarsko atrakcyjnych miejsc na świecie.

2. Urozmaicona linia brzegowa i niewielkie odległości sprzyjają żeglarskiemu cruisingowi i planowaniu trasu z dużą ilością postojów w zatokach i na kotwicowiskach.

3. Miejscem, które koniecznie trzeba odwiedzić jest Bonifacio, port-miasto na południu Korsyki.

4. Sezon żeglarski na Sardynii trwa od kwietnia do października, a jego szczyt przypada na miesiące letnie.

5. Pogoda i warunki wiatrowe zależne są od okresu roku. W czasie kiedy wieje silny Mistral należy mądrze planować trasę i postoje.

6. Na rejs po Sardynii i Korsyce można wybrać zarówno jacht jednokadłubowy, jak i katamaran. Niektóre jednostki, które można wyczarterować na Sardynii, zarejestrowane są na więcej niż 12 osób.

7. Do wyczarterowania jachtu na Sardynii wystarczy patent minimum Jachtowego Sternika Morskiego. Należy pamiętać, że paten musi być wydany w kraju, którego jest się obywatelem.

8. Infrastruktura żeglarska jest dobrze rozwinięta, choć ceny, zwłaszcza w najwyższym sezonie, nie należą do najniższych. W najbardziej popularnym okresie, miejsca w portach warto rezerwować z wyprzedzeniem. Aby żeglować po Parku Narodowym La Maddalena, niezbędne jest wykupienie biletu wstępu.

9. Kuchnia Sardynii i Korsyki jest bardzo smakowita i wzbogaca doznania żeglarskie.

10. Na Sardynię najłatwiej dostać się samolotem - do Olbii. Wokół tego miasta znajduje się najwięcej baz czarterowych.